Las Vegas zanaat birası müjdecisi Ashlie Randolph bir meydan okumadan geri adım atacak bir insan değil. Engeller yerine büyüme fırsatları görüyor. Ve beyaz-erkek egemen zanaat bira endüstrisinde bir kadın bira üreticisi olmak, inşa etmeyi umduğu türden bir zorluk. Butik biraya ilk bakmaya başladığımda, 'Tamam, burası çok beyaz bir erkek mekanı' dedim. Bu beni çok fazla caydırmadı, ancak zanaatta yeterince temsil edilmeyen topluluklardan diğer insanlara çok uyum sağladı.

O zamandan beri Randolph, azınlık odaklı bira kulübünün kurucu ortağı oldu. Mo ’Betta Brews , zanaat bira kültürü ve kentsel hip-hop kültürünü bir araya getirmeye odaklanan bir ticari mal işine dönüşmesini beklediği bir sosyal kulüp. O aynı zamanda Duvel NAACP şubesi üyesi ve Las Vegas bölüm başkanı Las Vegas'ın marka elçisi Pembe Çizmeler Derneği , kadın biracıları destekleyen kar amacı gütmeyen bir kuruluş. Şu anda Karayipler'de kendi seyahat acentesi Ebony Excursions'ı çalıştırırken 20 yıldır aralıksız olarak yaşadığı sırada aşık olduğu bir butik bira fabrikası açma aşamasındadır.

Biraya nasıl girdiniz?

2013 yılında 20'li yaşlarımın ortalarındaydım ve tiroid kanseri teşhisi konulduğunda Jamaika'da seyahat acentemle çalışıyordum. Ayrıca bu sırada özel yapım birayı keşfettim ve dikkat dağıtıcı olarak ona baştan daldım.

Tedavim için Vegas'a döndükten sonra butik bira üzerine araştırma yapmaya başladığımda, yakında düzenlenecek bir bira festivali olduğunu öğrendim. Motley Brews bu sonbahar. Hemen biletimi ayırttım ve bir misyonla gittim: olabildiğince çok farklı tarz birayı tatmak. % 100 Ar-Ge modundaydım ve küçük siyah defterim ve döktükleri biralara göre kontrol etmem gereken tezgahları kontrol etmem gereken bir harita ile hazırlandım. Sanırım kendimi o festivalde bulabileceğim herhafta kızı ararken buldum.

Ailem beni üniversiteye gittiğim Sidney'de ziyaret ettiğinde, oraya giderdik. Münih Brauhaus The Rocks . Taze sıkılmış mango suyuyla güzel bir hefe yapar ve onu sevdim çünkü 'bira gibi tadı yoktu. O sırada bilgiye sahip olmadan, süper hoppy biraların bana göre olmadığını biliyordum. Ama bana meyveli veya kötü bir şey verin ve ben de geldim.

Vegas bira festivalinde, CraftHaus Brewery Steph Cope ve ortağı Steven Brockman'da Avustralyalılar ve daha sonra bira üreticileri ile tanıştım. Anında bağlandık ve onlara dedim ki, Hey, bira hakkında pek bir şey bilmiyorum, ama gerçekten öğrenmek istiyorum. Uzun lafın kısası, bu ikisi burada yerel olarak butik bira konusunda rehberlerimdi. Gelip bira günlerini gözlemlememe izin verirlerdi ve sorduğum her soruyu cevaplarlardı. Olağanüstü bir kaynak oldular.

Bira endüstrisinde renkli insanların ne tür zorluklarla karşı karşıya olduğunu düşünüyorsunuz?

Nasıl demleneceğini biliyorum. Oregon Eyalet Üniversitesi tarafından düzenlenen bir bira işletmesi kursu yaptım ve Ninkasi Bira Oregon'da. Ama bira fabrikamda her gün bira üreten kişi olmayacağım. Benim için bu, bir girişimci olarak yeteneğimi iyi bir şekilde kullanmak değil. Zorluklardan biri, zaten sahip olduğunuz yetenekleri sektöre nasıl getireceğinizi ve bir bira fabrikasının ekibinde ihtiyaç duyduğu kişi olarak kendinizi nasıl pazarlayacağınızı bilmektir.

Söylendiği gibi, görmediğin şey olamazsın. Butik biranın kapsayıcı olmadığı düşünülmektedir. Bir kişi bir bira fabrikasında hoş karşılanacakmış gibi hissetmiyorsa, bira fabrikanızı işletmek için yapmanız gereken tüm şeyler nelerdir? Yapmaktan kesinlikle nefret ettiğin şey, başkasına yapması için para ödediğin şey nedir? Tanıdığım birçok bira fabrikası sahibi için, bu soruları sormak, avukatlar, muhasebeciler vb. Gibi hizmet sağlayıcılarının çoğunu nasıl edindikleri ile ilgilidir.

Beyaz olmayan insanlar için bir mutfak mirasının bir yansımasını yeterince görmemek de başka bir zorluktur. İçinde yer alan bazı referans noktaları Kılavuz Bira profesyonellerini sertifikalandıran program buna bir örnektir. Üzerinde test ettiğiniz şeylerden biri aroma için referans noktalarınızdır. Beyaz olmayan çoğu insan, bir ahır ya da ıslak at battaniyesi etrafında olmadığımız kültürlerden geliyor, peki bunların neye benzediğini nasıl bileceğiz?

Karayipler'de bir bira fabrikası açmak için çalışıyorsunuz. Neden orada?

Karayipler'de bir ev buldum. Mutfak ve müzik mirası, özel yapım bira ile ifade edilebilir. Benim arzum, hayatımı birayla zenginleştiren bu iki topluluğu Karayip malzemelerine erişebileceğim bir yerde bir araya getirmek. Bu vizyon Vegas'ta başlatılanla aynı olmayacaktı.

Bira fabrikama ve açılacağımız topluluğa olan bağlılığım, oraya gidip, İşte Amerikan tarzı bira demeyeceğim ve ister beğenirsin ister beğenmezsin. İşte size aşina olduğunuz tatlar, aromalar ve aroma kombinasyonları ve bunları bir biranın içine koyuyoruz.

Adadaki tek butik bira fabrikası olmak istemiyorum. Bunun yerine, bir butik bira topluluğunun yolundaki ilk tuğla olmak istiyorum, çünkü o topluluğa sahip olmanın benim için ne kadar önemli olduğunu biliyorum ve bunu oraya ödemek isterim. Biralarımdan birinin bana gelip kendi bira fabrikamı açmak istediğimi düşünüyorum ve cevap verebilirim, Harika, neye ihtiyacın var?

Bira yapım sürecinize ne tür yerel malzemeleri ve gelenekleri dahil etmek istiyorsunuz?

Benim için bira gerçekten bir bardakta antropolojidir. Bira fabrikamın biralarında Karayipler'den yerel malzemeler kullanmak çok önemlidir. İster mango mevsiminde en iyi mangoları kullanıyor olun, ister Guinness Punch'ın Noel geleneğine saygı duruşunda bulunan bir bira hazırlayın. Ek olarak, onları onurlandıran tek seferlik biralar hazırlamak için geçmişteki ve günümüzün Olimpik atletik harikalarıyla işbirliği yapmayı dört gözle bekliyoruz.

Biralarımızın zanaatkar olmasını sağlayarak daha esnek ve yaratıcı olabiliriz. Daha küçük gruplar halinde demlemek, bir şeyler denememize olanak tanır ve işe yararsa harika ve yaramazsa zarar vermez, faul olmaz; Kitlesel üretim yerine başka bir şeyi dönüp deneyebiliriz ve yıl boyunca ürettiğiniz üç veya dört temel biranız var.