Genç bir kadın yeterli para kazanmak ve hala kıyafetlerini çıkarmamak için geceleri hangi işi yapabilir? Üç yıl önce bir öğleden sonra, çıkmaz perakende işimde bir vardiyadan geçtikten sonra kendime sorduğum soru buydu.

Bir sonraki büyük indirime uyum sağlamak için programımı pretzel yapmaktan yoruldum. Artı, derecemi tamamlamaya hiçbir yere yaklaşamıyordum. Günlerimi ders almak için serbest bırakan bir iş için 10 ila 6 arasında işlem yapmam gerekiyordu. Biliyorum: Ben bir barmen olacağım! Düşündüm. Tanıştığım barmenler yetenekli, havalı ve karizmatik görünüyordu ve turist mahallesinde aşırı pahalı İtalyan örgü eteklerini sattığımdan kesinlikle daha fazla para kazandılar.

Ertesi sabah, Seattle'dan South Beach'e kadar düzinelerce lokasyonla övünen, iyi yeleli bir barmenlik okulundan içki askılığı sanatıyla ilgili iki haftalık hızlandırılmış bir kursa kaydoldum. Haftada dört gece, onu 80'lerin ve 90'ların hitlerini karıştırmayı öğrendiğim bir banliyö ofis parkına götürdüm. Çekirge , mafya babası , Sahilde seks . Dört sayımlı serbest dökme sanatını mükemmelleştirdim.

Eğlenceliydi, heyecan vericiydi, ilginçti ama son üç yıldır barmen olarak çalıştıktan sonra şimdi size söyleyebilirim: Tam bir zaman ve para israfıydı.

Tabii o zamanlar bunu düşünmemiştim. Sınıfımız, yavaş bir gecede yerel bir barı devraldığımız ve ailemizi ve arkadaşlarımızı dengesiz öğrenci ellerimiz tarafından hazırlanan kokteyller sipariş ederek eğitimimize destek olmaya davet ettiğimiz gerçek bir iş deneyimiyle doruk noktasına ulaştı.

Daha sonra bize bir bitirme sertifikası verildi ve ilerlememiz ve kıvılcımımızı ve bilgimizi içme dünyasıyla paylaşmamız söylendi.

Ertesi hafta, bir sonraki işimi aramak için sokakları güvenle atlattım. Elimde özgeçmişimle aklıma gelen her bar, restoran ve oteli ziyaret ettim. Çoğu zaman, gözü kapalı bakışlarla karşılandım. Süslü bir Fransız bistrosundaki hostes yüzüme güldü: Barmen mi? Tatlım, bu çok tatlı!

Kesinlikle San Francisco gibi kokteyl zengini bir kasabada, bir şeyler kiralamak isteyen pek çok yer olurdu. sertifikalı barmen, değil mi? Yanlış.

Yirmi yıl önce, bir barmenlik okulundan alınan bir sertifikanın oldukça başarılı olduğunu söylüyor. San Francisco’nun ABV . Bu, bazı tarifleri ezberlediğiniz ve muhtemelen 'iyi' ile 'en üst raf' arasındaki farkı bildiğiniz anlamına geliyordu. Ancak ne yazık ki, biraz gizemli hale geldiler. İnsanların şimdi öğrenme biçiminde çok büyük bir değişiklik gördüm. Ham deneyimin yerini hiçbir şey tutamaz.

Farklı bir yaklaşım benimsemem gerektiğini fark etmeden önce arayışıma aylarca devam ettim. Bu yüzden bir barback olmak için başvurmaya başladım - bilirsiniz, en sevdiğiniz barın gölgelerinde buz ve bardak getiren sessiz, yüzü olmayan işçi arılar.

Çok geçmeden, lüks bir restoranın İK temsilcisinden beni bir görüşmeye davet eden bir telefon aldım. On gün sonra, yeni kaymaz ayakkabılar giyerek baştan aşağı siyah giyinmiştim ve bar kariyerime başlamaya hazırdım.

Sonra tüm zor dersler geldi yapma barmenlik okulunda, folyo kesimleri ve kireç çürümesi ile nasıl başa çıkılacağını ve bir kırık cam parçası içine girdiğinde buzu çözmenin en hızlı yolunu öğretin.

Uzun süreli sürekli taşıma vardiyalarından sonra (buz, bardak, bira kutuları, kirli tabaklar) evde bayılıyordum, vücudum yorgunluktan uyuşuyordu ve ertesi gün ağrılı kaslarla uyanıyordum.

Ayrıca başa çıkılması gereken bir hiyerarşi de vardı. Bazı barmenler - hepsi değil - bana sözleşmeli bir hizmetçi ya da daha kötüsü kişisel asistanları gibi davrandılar. Beni misafirlerle yalnız bırakarak bardan uzaklaştıkları an, genellikle hafif bir paniğe kapıldım. Armagnac nedir? Ne yapacaksın? Bir Maine'i hatırla ? İyi bir yayla tekila tavsiye edebilir miyim? Yardım!

Çoğunlukla, yoldan çekilmeye ve işimi yapmaya çalıştım. Ama her şeyden çok, etrafımda olup bitenleri özümsedim. İçecek siparişlerinin gelmesini izledim ve kompozisyonlarına giren dikkatli adımları not ettim: evet, şovmenlik, aynı zamanda detaylara ve ölçüme olan takıntılı dikkat.

Ve bir durgunluk olduğunda, sorular sordum - bir sürü soru: Armagnac nedir, Maine'i hatırla, yayla tekilası? O zaman bilmiyordum ama gerçek bir çalışma deneyimi ediniyordum ve bunu kendi hızıma göre alıyordum.

San Francisco’daki sektör öncüsü ve bar müdürü Shirley Brooks, kişiliği arıyorum, diyor Madrone Art Bar . Birinin ne zaman geldiğini ve insanlarla çalışma deneyimi olmadığını anlayabilirsiniz. Sana yapmayı öğretebilirim Martini veya a Negroni ama size kim olduğunuzu gösteren bir içkiyi mahvetmekle nasıl başa çıktığınızdır. İyi bir tutuma sahip olmak önemlidir.

Güvenin de sınırları vardır. Brooks, barmenlik okuluna giden birçok insan her şeyi bildiklerini düşünüyor, diyor. Altı ay boyunca bir yerlerde barınak olmadan barmenlik yapabilen biri çok ukala olabilir. Çoğu zaman her şeyi biliyormuş gibi mülakata gelirler, ancak çoğu zaman bilmiyorlar.

Birisinin saflardan düzgün bir şekilde geçtiğine dair başka bir işaret mi? Brooks, arkalarını kendilerinin temizlediğini söylüyor. Her zaman engelli olan ve en dağınık olan insanlar tanıyorum. Harika barmenler, ama o kadar dağınıklar ki, herkesi perişan ediyorlar! diyor Brooks.

Resmi barmen üniformamı aldığım günü asla unutmayacağım. Göz alıcı değildi - gri düğmeli gömlek, siyah yelek - ama benim için bir onur nişanı, bir diploma gibiydi.

Evin arkasından barın arkasındaki evime uzun bir yürüyüş yaparken gururla giydim. Müdavimlerimizden biri olan takım elbiseli orta yaşlı bir adam oturdu, bir dizüstü bilgisayar çıkardı ve öfkeyle yazmaya başladı. Yaklaşmamı fark etti ve başını kaldırmadan, kayaların üzerinde dumanlı tuzlu kenarlı ekstra baharatlı bir Mezcal Margarita sipariş etti. Ama bunu söylemedi. Bunun yerine, her zamanki gibi olacağımı söyledi. Ve tam olarak ne demek istediğini anladım.