The Ramos Gin Fizz birçok güzel ayırt edilebilir özelliğe sahiptir: köpüklü kapağı, brunchy gündüz içimi tanımı, New Orleans'a kadar izlenebilirliği ve 19. yüzyılın sonlarına ait medeni yudumlama istasyonunda, Imperial Cabinet Saloon'da bir Henry Charles Carl Ramos. Ama çaba gerektiren bir içecektir ve belki de en çok üzülen, övülen ve hakkında konuşulan özelliği sallamak-sallamaktır.

Hikaye ilerledikçe, Carl Ramos düzinelerce genç erkekleri, özellikle festivallerde ve turistlerin yoğun olduğu günlerde sadece sallamak ve sallamak için tuttu, çünkü içeceğin 12 ila 15 dakika boyunca son derece çalkalanması gerekiyordu. On iki ila 15 dakika mı ?! Bu kadar uzun süre koşu bandında zar zor kalabiliyorum ya da bir düşünceyi kafamda tutabiliyorum. On beş dakikalık titreme, bir tür insanüstü çehre gerektirecekti (veya belki de tehdit edici bir emek politikası - belki de Ramos o kadar da iyi bir adam değildi).

Peki bir Ramos'u ne kadar sallamalısın? NOLA barmeni Chris Hannah, bu soruya cevap vermenin her zaman eğlenceli olduğunu söylüyor. Fransızca 75 bir James Beard Ödülü getirdi ve şu anda ortak Güney Mücevheri ve Manolito . Dürüst olmak gerekirse, 25 ile 45 saniye arasında; ve bunu her şekilde yapabilirsiniz - yeni okul ve eski, bu süre içinde.

Yeni ve eski okul derken neyi kastediyor? İkincisi için, her şeyi kuru sallayın (yani buzsuz) diyor - cin (Londra kuruları iyi olur, ancak tarihsel doğruluk konusunda titizseniz ve partilerde bu tartışmacı punk olmaktan hoşlanıyorsanız, kendinizi alın Ramos'un kendisinin kullandığı gibi biraz Eski Tom), limon suyu, tatlandırıcı bileşen, yumurta akı, krema ve soda - yaklaşık 10 saniye, ardından uygun soğutma ve seyreltme için buzlu 15 tane daha. Hannah, yeni okula gitmek için 15 ila 20 saniye boyunca hepsini buzla çalkalamanızı önerir. Yani her ikisi için de, misafirlerin görmek istediği 15-20 saniye daha şovunuz var, diyor gülerek. Ekstra sallamak şovmenliğe eşittir, asla indirilemeyecek bir içeriktir.

New Orleans'ın yiğit barmenlik efsanelerinden biri olan Paul Gustings, herkesin 10, 12, 15 dakika sürdüğünü söylüyor - bu doğru değil. Benimkini tamamen farklı yapıyorum. Diğer herkes kuru sallar; Yapmıyorum. Herkes şikayet ediyor; Yapmıyorum. Gustings, sahip olduğum ilk Ramos Gin Fizz'i bir Pazar sabahı hala mermer barın arkasındayken yaptı. Broussard’ın . Bu, soluk güneş ışığından oluşan köpüklü bir çemberdi, narin ve ferahlatıcıydı ve minyon bir bardakta servis ediliyordu. Hala onun serin, narenciye, kremsi dokusunun tadına bakabilir ve dilimde hissedebilirim.

Ramos hakkında bugünlerde bazı barlarda tamamen yanlış olan bir diğer şey de bu: Çukur bir brunch içeceği değil. Cömert bira bardağınızı şununla doldurun Kanlı Meryem veya İsterseniz Backsliding Presbiteryenler, ancak Ramos'un büyütülmesi amaçlanmamıştır. Belki de New Orleans'ın en ünlü Ramos yapımcısı Chris McMillian, eBay'e gidin ve eski bir Ramos Gin Fizz bardağı arayın, diyor. Şanslıysanız, servis edildiği gemiyi şu adreste bulacaksınız: Roosevelt Otel, temelde altı onsluk bir meyve suyu bardağıydı. İçeceğin tadı o bardakta servis edilmezse tasarlandığı gibi olamaz, çünkü malzemelerin birbirleriyle olan ilişkisi tamamen değişir.

İçki yazarı ve tarihçi Philip Greene, bana ağız dolusu bir isimle 1940 tarihli bir kitaptan bir tarif gönderdi. Güneyde 200 Yıldan Fazla Bir Sürece Kullanılan Ünlü, Eski New Orleans Tariflerinin Kitabı . Bir çalkalayıcı cin, yetersiz çay kaşığı diğer sıvı maddeler ve bir ons seltzer gerektirir. Bu büyük bir içecek değil millet.

Hannah, içki başladığında o kadar da büyük bir içecek değildi, dedi. Başlangıçta, bugün bir shot bardağı olarak düşündüğümüz şekilde servis edildi: bir ons cin, bir çeyrek ons ​​şeker ve limon, bir kısım yumurta akı, yarım ons krema, birkaç damla portakal çiçeği suyu ve bir miktar soda. Hannah, ilk altı malzemeyi bir kokteyl çalkalayıcıda sallayın, biraz yüklü su dökün ve servis yapın, diyor Hannah. İşadamlarının biri için ayağa kalktığı, onu geri vurduğu ve ofislerine girdiği söylendi. Akşam yemeğinden önce ya da sonra böyle bir kadehi hayal etmek zor, bu yüzden her zaman erken bir içkiydi.

Bazı barlarda içki sporunun aşırı miktarda köpük olduğu yanlış yönlendirilmiş cömertliğin bir parçası. Köpük, aslında, kokteylin çok önemli bir yönüdür, ancak bu sevimli kapak katmanının bir limon kremalı turtanın görüntüsüne yaklaşması beklenmiyor. McMillian, içki beze ne kadar yüksek olduğuna göre değerlendiriliyor, ama bu bir salon hilesi, diyor McMillian.

Justin Shiels

Gustings'e göre, sodalı su dahil tüm malzemeleri birlikte sallamayı tercih etmesinin nedenlerinden biri de budur: Kalıcı güçle bir köpük oluşturur. Sodayı çalkaladıktan sonra eklerseniz, bardağın dibine gider ve [köpüğü] yukarı iter, diyor. Ama sonra içecek çok çabuk ayrılıyor ve bu çok iğrenç.

Bazı tarifler şunu gerektirir: basit şurup ve diğerleri, mısır nişastası içeren şekerleme şekeri kullanır. İkincisi, gerçek şekerle çok küçük oranlarda olsa da, bazı barmenler, köpüğün korunmasında ve içeceğin ayrılmasını engellemede bağlayıcı özelliklerini faydalı bulmaktadır. Şurup kullanmak elbette mükemmel bir yöntemdir, ancak aynı zamanda içeceğe biraz daha hacim katar, ki bu da son üründe aradığınız veya aramayacağınızdır.

İnce bir içecek. Ve içki tarihçisi Dave Wondrich, ona bir şeyler ekleyen herkes, ağırlığının üzerinde yumruk attırmaya çalışıyor ve bu bana yanlış geldi, diyor içki tarihçisi Dave Wondrich. Bunun üzerine uzandığınız, arkanıza yaslanıp bir süre yüzdüğünüz bir bulut olması gerekiyordu. Bu bir mano-a-mano deneyimi değil. Bunu yapmak istiyorsan farklı bir şey yap.

Bu hikayeli inceliğin son ve belki de en önemli kokteyl boyutu, birkaç damla portakal çiçeği suyunun eklenmesidir. Ancak bu küçük parça, hepsinden daha karmaşık olabilir, çünkü mevcut kokteyl devrimi altında gelişen ve bir zamanlar temin edilmesi zor olan diğer bileşenlerin aksine, iyi bir versiyon veya portakal çiçeği suyu ticari olarak, örneğin, diyelim ki, acı.

Sevilen ve büyük bir coşkuyla kullanılan tek ürün A. Monteux portakal çiçeği suyuydu, ancak maalesef şirket 1990'larda iflas etti. Staten Island'da bir salumeria rafında bulduğum yarım şişe var. Portland, Ore'deki Clyde Common'dan Jeffrey Morgenthaler, blogundaki şeyler için kendi kişisel araştırması hakkında yazdı. Gerçekten düzgün bir kopya buldu. Belki de girişimci genç bir silah bunu okuyacak ve başka bir portakal çiçeği suyu çıkışı yaratacaktır. Sadece umut edilebilir.

Yani, evet, Ramos Gin Fizz yapmak için biraz zor bir içecek ve belki bazı barmenler onları yapmaktan şikayet ediyor. Gibi mevsimsel bir devin aksine Tom ve Jerry Ramos, hiçbir kesinti tarihi bilmiyor; görünüşü sadece gece boyunca gün ışığını iyileştirir.

McMillian, benim için Ramos yapmak işimi nasıl yapacağımı öğrenmek için bir yolculuktu diyor. İnsanlar neden barlara gelir? Ne bekliyorlar? Ne kadar güzel bir yer olduğu önemli değil. Yaptığımız her şey duygusal bir tepki yaratmayı amaçlamaktadır ve bu zevk, mutluluk ve memnuniyettir.

McMillian, bu, yaptığın işe kendini vermen gerektiği anlamına geliyor, diyor. İnsanların hayatlarının en önemli anlarını - ilk buluşmalar, teklifler, anma törenleri, doğum günleri - bizimle geçirdiği bar endüstrisinde ayrıcalıklıyız. New Orleans'ta 3.000 likör ruhsatı var ve benimki dışında 1.499 bara yürüyebilirsiniz. Öyleyse neden içine girelim? Benim için bu basit bir şey: Benim yol gösterici ilkem önemsememizdir.

Ve belki de gerçekten harika Ramos Gin Fizz yaptığı içindir.