Jared Brown

Ne zaman Sipsmith Orijinal bakır çanağı Prudence'ı 2009'da hala ateşledi, zanaat markası yaklaşık iki yüzyıl içinde Londra'nın ilk yeni cin içki fabrikası oldu. Bu uzun moratoryumu sona erdirmek için, mal sahipleri, küçük ölçekli üreticilerin pazara girmesini yasaklayan eski yasaları kaldırmak için İngiltere hükümetine kulis yaptılar. Ruhun anavatanında tam teşekküllü bir cin canlanmasının yolunu açtı. Bugün başkent, iki düzineden fazla el yapımı etikete ev sahipliği yapıyor. Ve Sipsmith, geleneksel Londra kuru tarzı ile İngiliz Parlamentosunun resmi cinidir. Bir Anglofil için derli toplu bir hikaye.

Ancak Jared Brown asla basit bir hikaye anlatan biri değildir. Sipsmith’in usta damıtıcısının damarlarında Yankee kanı akıyor. New York'un kuzeyindeki bu Yeni Dünya simyacısı, Büyük Britanya'nın zanaat ruhları endüstrisinde devrim yaratmaya nasıl yardımcı oldu? Bay Brown'un bunu kendi başına açıklamasına izin vermek en iyisidir.

İlk ticari damıtma işim Boise, Idaho'da 90'ların sonlarında oldu. Kevin Settles, Bardenay , Kuzey Amerika’nın ilk mikro damıtma tesisi restoranı. Haberlerde bundan bahsetmiştim ve inşaatın ilerleyişini her gün kontrol ettim, bir öğleden sonra kontrplağın ön taraftaki pencerelerle değiştirildiğini ve pencerede Açık işareti olduğunu görene kadar. Karım Anistatia [Miller] ve ben onun ilk müşterisi olabiliriz.

Prudence, Sipsmith'in orijinal bakır tenceresi.

O kadar çok soru sorduk ki garson Kevin'i masaya getirdi ve bizimle tanıştırdı. O zamanlar Food Arts için yazıyorduk ve bu iyi bir hikaye gibi görünüyordu. Kevin bir süre bizimle konuştu. Bir sandalye çekti ve kendisi için yemek sipariş etti. Sonra kitabımızdan bahsettim, Sarsıldı Karıştırılmadı: Martini Kutlaması . Sandalyesi geriye doğru gitti. Bara doğru koştu, köpek kulaklı bir kopya çıkardı, arkadaki resmimize baktı ve geri geldi. Bunu bar programı için bir rehber olarak kullanmıştı. Uzun lafın kısası, elma şarabında bir geçmişi vardı ve asla damıtmamıştı. Asla ticari bir damıtma yapmadık, ama bizi kollarımızı sıvayıp yardım etmeye davet etti - ya da kendimizi davet ettik. Tam emin değilim.

Kolektif masumiyetimizde, en karmaşık ruhlar olan cin ile başlamaya karar verdik. Her öğleden sonra evimizin yakınındaki büyük organik markete gidip bir sürü botanik satın aldık. Sonra sabah, içki fabrikasına gider ve her birini ayrı ayrı çalıştırırdık. Burada, anason, yıldız anason, rezene ve meyan kökü gibi malzemeler arasındaki nüansları araştırdık - belki de toplamda 50 farklı botanik. İlk başta hala bir cam laboratuarı vardı, sonra Oregon'dan bir Revenoor bakır kap vardı, sonra parıldayan bakır ve çelik Holstein'ı Bavyera'dan geldi. Pancar şekerinden yapılan temel bir ruhla, çok fazla bir şey olamayacağını düşünürdünüz, ancak bu cin 92 puan aldı. İçecek Test Enstitüsü , Eğer yanlış hatırlamıyorsam.

[Çeşitli danışmanlık gösterilerinden sonra], 2006'da Londra'ya geldik ve hemen Worldwide Cocktail Club'dan Henry Besant ve Dré Masso ile Old Tom cin yapmak için yola çıktık. Damıtıcı Charles Maxwell ile sözleşme yapmaya gittik. Thames Distillers bununla. Onu asla üretime sokmadık, çünkü o zamanlar bizden başka kimse özellikle cinle ilgilenmiyordu. Sanırım dolabın arkasında bir yerde bu yığınlardan birkaç şişe var.

Jared Brown, Sam Galsworthy ve Fairfax Hall, soldan.

Kendimizi kısa sürede tadım panelinde bulduk. Desmond Payne -de Beefeater onun ile Beefeater 24 çoğu zaman Fransa'nın güneyindeki Ile de Bendor'da yaşıyor olsak da, restorasyonunu yönetiyorduk. Dünya Şaraplar ve Alkollü İçkiler Sergisi . Bu projeyi üç yıl içinde tamamlamış olsak da hala müzenin müdürleri olabiliriz.

Bunun ortasında, Beefeater içki fabrikasında bir Negroni partisinde Sipsmith'in kurucu ortakları Sam [Galsworthy] ve Fairfax [Hall] ile tanıştım. 2007'de birkaç kişi bir cin yapma konusunda bize ulaştı, ancak bunlar tanıştığım ilk gerçekten tutkulu ve gelenekçi insanlardı. Cin tutkusu benimkini yansıtıyordu ve bir ruhsatla ilgili yasal çalışmaları ile benden çok daha fazla ilerleme kaydetmişlerdi. İlk görüşmede onlar için çalışmak istediğimi biliyordum.

O zamanlar bir içki fabrikamız ya da bir içki fabrikamız ya da bir şirket adımız yoktu, ancak ortak vizyonumuz sağlam bir şekilde yerindeydi. Bir misyonumuz vardı: İngiltere'nin ruhunu doğduğu yere geri getirmek ve eskiden olduğu gibi, yapılması gerektiği gibi cin yapmak: bakır bir tencerede tek atışla.

Kahverengi.

Mart 2009'da ilk başarılı üretim grubumuzu bitirdiğimizde, Batı Londra'daki tek arabalık bir garajda üçümüzdük. İhracat, Londra çevresinde M25 çevre yolunun dışında herhangi bir yerdeydi. Dağıtım, Sam’in mopediydi. Reklam bütçemizi o motosikletin çıkartması için harcadık. Ve tek bir müşteriyle başladık. (Teşekkür ederim, Giuliano Morandin The Dorchester'daki Bar otel, bize inandığımız ve cinimizi sevdiğimiz için.)

O zamanlar pürüzlü bir operasyondu. Sam ve Fairfax, imbik satın almak için dairelerini satmışlardı. Bırakın bana ödeme yapacak paraları yoktu, bu yüzden yaklaşık iki yıl ücretsiz çalıştım. Hepimiz için bu bizim tutkumuzdu ve her zaman da öyle olacak. Bizim mesleğimiz de olabileceği için şanslıyız.

Cin'in artık popüler olmasından çok memnunum. Sipsmith’in 1823 Cin Yasasını dişsiz hale getirme konusundaki yasal çalışmasından kaynaklanan zanaat fotoğraflarının çoğalmasını kutluyoruz. (Hala kapasiteniz 1.800 litreden azsa, lisans reddine itiraz etmeyi neredeyse imkansız hale getirdi.)

Brown, Sipsmith Cin Shop'ta.

O zamanlar, Londra'da verilen son lisans 1820'de Beefeater içindi ve bir zamanlar binalarının yüzde 25'inde hala çalışmakta olan şehir, kalan bir marka damıtma tesisine kaymıştı. Bugün, Londra'da 24 ve İngiltere'de yaklaşık 540 zanaat ruhsatı var.

Bazıları harika, bazıları daha az olmak üzere epeyce yeni cin tattım. Ve oradaki yeniliklerden bazılarını severken, kendimi çabucak yeni bir yaratıcı cin kübist Picasso mu yoksa coşkulu beş yaşındaki bir çocuğun parmak resmi mi değerlendirirken buluyorum.

İkisi görsel olarak benzer olabilir, ancak yüzeyin altını kaşıdığınızda, Picasso'nun çizgileri kasıtlıydı ve dikkat çekici derecede yetenekli bir klasik ressam olarak erken yaşamından yararlanıyordu. Keşke yeni stillerle uğraşan birinin, cin'i gerçekten anladıklarını kanıtlamak için önce bir klasik yapmakla görevlendirilmesini diliyorum.