Derek Brown

Washington, D.C. bar sahibi Derek Brown’ın yeni kitabı, Ruhlar, Şeker, Su, Acılar: Kokteyl Dünyayı Nasıl Fethetti (Rizzoli, 40 $), en erken keşfedilen alkolle (kabaca 7.000-6.600 BCE) başlayıp günümüz kokteyl kültürüne dönüşen kokteyl kültürünün uzun bir görünümünü ele alıyor.

Yine de kitabın belki de en taze ve en ilgi çekici kısmı son sayfalarında geliyor: Brown’ın D.C.’nin bölgesel kokteyl kültürünün yeniden doğuşuyla ilgili ilk elden anıları. İşin garibi, dünyanın en önemli şehirlerinden birindeki kokteyl sahnesi çok az biliniyor. Çoğu kokteyl tarihi, ülkenin başkentini ve içki dünyasına yaptığı katkıları parlatır.

Columbia Room'un uzun süredir sahibi olduğu gibi, PUB (bir açılır çubuk sık sık değişen temalar ve menüler içeren alan), Brown, D.C. sahnesinde önemli bir oyuncu olmuştur. İçecek Şirketi (aynı zamanda Reverie'yi de işletiyor) ve kitabında içeriden bir ton alıyor, okuyuculara bugün bile şehrin nasıl içtiğini bildiren bazı yerler ve kişilikler arasında rehberlik ediyor.

Columbia Odası.

Kitapta şu noktadan sapıyor: D.C. İçecekler , Brown'un 2005'ten 2007'ye kadar arkadaşı Damon Fodge ile birlikte takma adlar altında kaleme aldığı bir blog (Brown, Aşk Gemisi) 2008'de var olan kısa ömürlü bir DC konuşmacısı olan Hummingbird to Mars'a. Bill Thomas'ın barı Bourbon'daki gizli konumu, yeleklerdeki barmenler ve ev kuralları listesi ile tanınan bar, Teksas Senatörünün 1930 tarihli saçma açıklamasından sonra seçildi. Morris Sheppard, Yasak'ın yürürlükten kaldırılan kalma gücü ile ilgili olarak, bir sinekkuşunun 'kuyruğuna bağlı Washington Anıtı ile Mars gezegenine uçma' yeteneği kadar şansa sahipti.

Brown, geçtiğimiz on yıla dönüp bir röportajda, D.C.'nin bar sahnesinin, o sırada diğer birçok pazarda devam eden klasik kokteyl odağının aksine, mutfak odaklılığıyla ayırt edildiğini söylüyor. Pek çok barmen restoranlara bağlıydı, diye hatırlıyor. Farklı meyveler, sebzeler veya mutfakta kullanılan farklı teknikler kullanarak farklı türde kokteyller yapmaya başladılar.

Cherry Blossom PUB.

O işaret ediyor Todd Thrasher önemli bir örnek olarak. En çok Alexandria, Va., Bar PX'iyle tanınan Thrasher, o zamanki gelecek vaat eden şef José Andrés'e ait bir restoranda dişlerini kesti, ardından kendi içki tariflerinin sergilendiği Restaurant Eve ve PX'i açmaya karar verdi. gibi malzemeler balkabağı veya taze çilek ve fesleğen neşeyle bir hamur haline getirildi.

Brown ayrıca, şefle yakın işbirliği içinde olan Adam Bernbach'a da işaret ediyor. Bar Pilar görev süresi esnasında. (Bu süre zarfında, aynı zamanda Karanlık taraf kokteyl, chinato ve cin ile yapılan yeni bir klasik.) Bernbach şu anda sebze merkezli yeni bir girişim açma sürecinde, İstiridye İstiridye . Gina Chersevani, şimdi Buffalo ve Bergen , içkili bir soda çeşmesi yapmakla ünlü olduğu yerde, PS7 restoranında yemek ve kokteyl eşleştirmeleri yaparak yemek dünyasında da ortaya çıktı.

D.C. kokteyl tarihi anlatılarında neden daha fazla ilgi görmüyor? Brown, D.C. barmenleri arasında belirli bir DIY punk rock tavrını suçluyor. Brown, tavrın 'yap, bunun hakkında konuşma' olduğunu söylüyor. Bir sahne ve topluluk hakkındaydı ve bunu dışa doğru yansıtmaya çalışmaktan çok daha fazlasıydı. Kendini tanıtmadılar. Ama belki şimdi bu masallardan bazılarının anlatılma zamanı gelmiştir.

Washington’un iç kokteyl çemberinin dışındaki okuyucular için - yani çoğu insan - bu yeni bir materyal ve Brown bu hikayeleri her şeye ilk elden şahit olmuş birinin havalı tonuyla aktarıyor. Olumsuz tarafı, bu içgörünün kitabın son sayfalarına kadar görünmemesidir. Okurların çoğu, kendisinden önce gelen tarihsel bağlamdan (ve sağlam tariflerden) memnun olacak, ancak aynı zamanda şu soruyu da gündeme getiriyor: D.C.'nin kokteyl sahnesine ve kişiliklerine odaklanan bir kitap neyi ortaya çıkarırdı?